Vorige week publiceerde The Guardian een inzage in een VN-rapport over de milieukost die bedrijven veroorzaken. Het document wordt pas later dit jaar officieel uitgegeven maar wordt nu al het ‘Stern for nature’-rapport genoemd, naar het ophefmakende rapport van Lord Stern die de economische kost van klimaatverandering in kaart bracht.
Het ‘Stern for nature’-rapport schat dat de globale milieukost van de 3.000 grootste bedrijven in de wereld, jaarlijks gezamenlijk zo’n 2,2 triljoen dollar (of zo’n 1.600 miljard euro) milieuschade veroorzaken. Een getal om van te duizelen, hoewel het ‘slechts’ overeenkomt met ongeveer een derde van de jaarlijkse winst van diezelfde bedrijven.
De milieukost bestaat voor het grootste deel uit de geassocieerde kost van broeikasgassen, lokale luchtvervuiling (fijn stof) en oververbruik- en vervuiling van grondwater. De sectoren die hier de grootste verantwoordelijkheid voor hebben, zijn volgens het rapport de grote producenten en verbruikers van energie en de grootverbruikers van water. Het rapport pleit dan ook voor een subsidiestop voor bepaalde sectoren. Hierbij wordt dan specifiek gedacht aan de energie, transport en landbouw.
De boodschap van het rapport is duidelijk: de negatieve impact van de economie op het ecosysteem Aarde is bijzonder groot. De rekening zal hiervoor gepresenteerd worden, op één of andere manier. Bedrijfsleiders kunnen dit niet langer negeren of het zou wel eens het einde van hun onderneming kunnen betekenen. Dit VN-rapport roept bedrijfsleiders op om proactief actie te ondernemen omdat dit bepalend is voor de toekomst van hun onderneming.
Deze conclusies plaatsen het concept ‘duurzaam ondernemen’ in een breder daglicht. Het gaat veel verder dan het ‘evenwicht’ behouden tussen de drie pijlers (economie, sociaal en ecologie). In essentie komt het neer op een vooruitziend risicobeheer op lange termijn in het belang van de onderneming, de maatschappij en de ecosystemen zonder dewelke geen enkel bedrijf kan overleven.