Van 8 tot 10 november is er in Parijs een voorronde van de echte klimaattop (30 november tot 11 december) met ministers van minstens 80 landen. Dat is een uitgelezen moment om kaarten op tafel te leggen en de violen te stemmen op basis van de opties die de afgevaardigde onderhandelaars eerder schetsten.
Nieuw sleutelmoment
Het akkoord in Parijs moet het fundament worden van een huis dat ons beschermt tegen de ergste gevolgen van de klimaatopwarming. De onderhandelaars van de landen tekenden op 23 oktober op de allerlaatste VN-sessie in Bonn een nieuwe ontwerp uit. Die schets laat echter nog steeds toe om het design helemaal om te gooien.
De voorronde met ministers van minstens 80 landen is dan ook een nieuw sleutelmoment. Na de afgevaardigde onderhandelaars nemen hun politieke opdrachtgevers het woord. Echt ambitieuze landen zullen dus de gelegenheid hebben om anderen van de principes van een goed akkoord te overtuigen.
Wereldwijd worden ministers en staatshoofden opgeroepen om het akkoord steunen op drie belangrijke pijlers:
- De bouwstenen: ambitieuzere reductiedoelstellingen in hun nationale klimaatplannen. Dit moet ten laatste gebeuren tegen 2018, omdat we anders afstevenen op meer dan 2,7 °C opwarming tegen 2100
- De cement: een fonds van 100 miljard tegen 2020 zodat ontwikkelingslanden klimaatopwarming en de schadelijke gevolgen ervan effectief kunnen bestrijden
- Het dak: een toekomstvisie voor 2050, waarin we voor 0% fossiele brandstoffen en 100% hernieuwbare energie gaan
Die drie hoekstenen moeten ergens een stevige verankering krijgen in het akkoord. Al zullen in de uitvoeringsfase na Parijs dan nog bruggen moeten worden geslagen om kieren in het akkoord te dichten en gevaarlijke CO2-lekken in de atmosfeer definitief te dichten.