Het meest langlopende en grootschalige opslagexperiment voor CO2 tot nu toe – het Sleipner gasveld in de Noordzee - vertoont ernstige gebreken. Supporters van ondergrondse CO2-opslag hebben het Sleipnerproject jarenlang verkocht als bewijs dat de techniek klaar is voor grootschalige toepassing. Nu zouden ze met schaamrood op de wangen moeten staan.
Het Sleipner-project heeft sinds 1996 ongeveer 1 miljoen ton CO2 geïnjecteerd in een zoutwaterlaag onder de zeebodem in de Noordzee. De trekkers van het project beschreven de Utsira formatie, waar het Sleipnerveld deel van uitmaakt, als potentiële opslagplaats van vele jaren Europese uitstoot. In de lente van 2008 verliet StatoilHydro echter een deel van het project, toen bleek dat de Utsira formatie lekte. Grote verbijstering. Ondanks jaren onderzoek werd duidelijk dat de geologie van de site nog altijd niet volledig gekend was. Het Noorse Petroleumdirectoraat heeft de inschatting van het opslagpotentieel van de Utsira formatie gewijzigd van “able to store all European emissions in hundreds of year” naar “not very suitable”.
Belangrijk nieuws, dat echter zeer weinig – om niet te zeggen geen – media haalde.
Bron: Leakages in the Utsira formation and their consequences for CCS policy, Greenpeace briefing, 1/12/2008