Geknoei Marghem verhindert energiebeleid

Minister Marghem maakt vakkundig een potje van het kernenergiedossier. Het wetsvoorstel voor een levensduurverlenging van Doel 1 en Doel 2 is op juridisch drijfzand gebouwd. Een advies van de Raad van State stelt nogmaals duidelijk dat Doel 1 niet kan heropstarten zonder een nieuwe milieuvergunning.  Een heropstart vóór de volgende winter wordt zo wel zeer onwaarschijnlijk. Bovendien kwam aan het licht dat de minister het parlement voorloog over een extern juridisch advies. Tot slot weigert Marghem een overeenkomst met Electrabel over de levensduurverlenging van Tihange 1 over te maken aan de officiële federale transparantiewaakhond. Daarmee lapt ze wettelijke verplichtingen aan haar laars. De positie van de minister komt zo meer en meer onder druk.

Parlement voorgelogen

Kamerlid Kristof Calvo bond de kat de bel aan. Hij ontdekte dat de minister zeer selectief gebruik maakte van een extern juridisch advies over haar wetsvoorstel voor de levensduurverlenging van Doel 1 en Doel 2. Dat vormt op zich geen probleem. Politici kunnen op eigen verantwoordelijkheid al dan niet ingaan op een juridisch advies. Het is echter wel zeer problematisch dat de minister de parlementsleden een rad voor de ogen draaide door te beweren dat ze het advies volledig zelf had geschreven. Niets bleek minder waar. Ze knipte en plakte selectief uit het advies van een extern advocatenkantoor en schreef enkel die passages over die haar aanstonden. Bovendien beweerde ze dat ze dit advies maanden geleden via haar administratie kreeg, terwijl het amper 1 maand geleden aan haar werd geadresseerd.

Geen transparantie

Deze week bleek bovendien dat de minister niet transparant wil zijn over de overeenkomst met Electrabel voor een levensduurverlenging van Tihange 1. De vorige regering beklonk deze afspraken in een -volgens minister Marghem- vertrouwelijk contract. Na een verzoek van de vereniging voor journalistiek vroeg de federale Beroepscommissie voor de Toegang tot Milieu-informatie dit contract op bij de minister. De Beroepscommissie moet dan oordelen of het document van publiek belang is. Is dat het geval, dan moet de minister het advies openbaar maken. Omdat de minister weigert het document aan de waakhond over te maken, kan de commissie deze taak gewoon niet uitvoeren.  De minister lapt met andere woorden een wettelijke verplichting aan haar laars.

Waar blijft het energiebeleid?

De geloofwaardigheid van de minister komt meer en meer onder druk. Tijdens een extra zitting van de energiecommissie in het Federaal Parlement vroeg de oppositie aan minister Marghem om haar huiswerk over te doen en haar wetsvoorstel in te trekken.

Zoals Kristof Calvo het terecht stelde, gaat dit niet meer over een debat voor of tegen kernenergie. Het gaat over het normbesef van de politiek. Toch zou het vandaag net wél over energie moeten gaan. Kunnen we door een levensduurverlenging van oude en onbetrouwbare kerncentrales het licht laten branden? Is het veilig om de scheurtjesreactoren van Doel 3 en Tihange 2 terug op te starten? Of kan er eindelijk gepraat worden over echte en duurzame alternatieven voor ons energiebeleid? Deze vragen blijven tot op vandaag onbeantwoord.  

Kernuitstap