Noch op economisch noch op landbouwkundig vlak lossen genetisch gewijzigde gewassen (ggg’s) hun beloften in. Dat blijkt uit een recent rapport van Greenpeace International, “Counting the Cost of Genetic Engineering”. In dat rapport worden verschillende gevallen beschreven waarin ggg’s blijken te falen op het veld en in de markt.
Genetisch gewijzigde soja blijkt in de Verenigde Staten niet de beloofde hogere opbrengst op te leveren. In Colombia wordt het genetisch gewijzigd katoen ondanks de modificatie voor insectresistentie toch door insecten aangetast. De teelt van herbicidentolerante ggg’s leidt tot de ontwikkeling van herbicidentolerantie bij onkruiden, waardoor meer handarbeid en meer chemicaliën nodig zijn om dat onkruid te bestrijden.
Naast dit landbouwkundig falen, veroorzaken ggg’s ook op andere vlakken economische kosten. Om te beginnen is de aankoop van ggg-zaden duurder dan die van conventionele zaden. De sterke publieke afwijzing van ggg’s maakt bijkomende kosten voor de scheiding van ggg’s en conventionele gewassen onvermijdelijk. Zowel op het veld en tijdens de oogst als tijdens het transport en bij de verwerking moeten bijkomende maatregelen genomen worden om vermenging te voorkomen. Vaak komen die kosten op rekening van de conventionele producten. Maar zelfs de beste scheidingssystemen zijn niet honderd procent waterdicht. Wanneer toch besmetting wordt vastgesteld, lopen de kosten voor de landbouw- en voedingsindustrie erg hoog op. Een recent voorbeeld daarvan is de besmetting van het Canadese lijnzaad dat eind 2009 naar Europa werd uitgevoerd, wat tot een instorting van de lijnzaadmarkt heeft geleid.
Uit dit rapport blijkt nogmaals dat onze mondiale landbouw en voedselproductie geen ggg’s nodig heeft. Integendeel, naast eerdere berichten over de stijgende milieukosten door ggg’s (zie hier), zijn er nu ook verschillende praktijkvoorbeelden die aantonen dat ggg-teelt ook de kosten voor boeren, voedingsindustrie en zelfs consument wereldwijd de hoogte in jagen.
Ook het International Assessment of Agricultural Knowledge, Science and Technology for Development (IAASTD), de meest uitgebreide wereldwijde evaluatie van de landbouw (zie hier), concludeerde al dat we ggg’s niet nodig hebben om de wereldbevolking te kunnen blijven voeden. Enkel een multifunctionele, duurzame, kleinschalige en agro-ecologische landbouw kan een antwoord bieden op de honger in de wereld en de stijgende vraag naar voedsel, zo stelt het rapport.