Om de drie jaar rapporteert Vlaanderen over de kwaliteit van het drinkwater. Bepaald geen luxe, gezond drinkwater is een cruciale peiler voor de volksgezondheid. Nederland rapporteert zelfs elk jaar.
Het goede nieuws? Over het algemeen is en blijft de kwaliteit van het drinkwater in orde. Dat wil niet zeggen dat er geen problemen zijn. Het rapport legt expliciet de link met de vervuiling vanuit de landbouw. Zo is er een normafwijking toegestaan voor vier productiecentra (waarvan drie rond Leuven) voor BAM (een metaboliet van het herbicide dichlobenil). Bij het toestaan van deze afwijking werd geargumenteerd dat BAM (in de toegelaten concentraties) geen impact heeft op de volksgezondheid – maar niettemin stellen ook de drinkwatermaatschappijen dat (resten van) pesticiden niet thuishoren in drinkwater.
Zeker even opvallend is de aanwezigheid van nitraat. In vergelijking met andere parameters is die hoog. Uitschieters zijn de regio die water krijgt vanuit het waterproductiecentrum De Blankaart in West-Vlaanderen én (alweer) de regio Dijleland, Hageland en Zuid-Limburg. De laatste drie regio’s flirten met de wettelijke norm van 50 mg/l.
Ook de cadmiumvervuiling in de Maas uit 2006 werd gemeten – al bleef de concentratie in het drinkwater ook hier (net) onder de norm.
Het rapport geeft een redelijk overzicht van de metingen en van hun betekenis, al blijven er nog wel wat vragen over. Op maatregelen om de gemeten problemen te verhelpen, is het echter nog wachten.