Op woensdag 8 april sluiten in Bonn de lidstaten van de Verenigde Naties een nieuwe onderhandelingsronde over de klimaatcrisis af. Na de grote conferentie in Poznan, moest deze tussentijdse vergadering vooruitgang opleveren over de doelstellingen en financiering van het klimaatakkoord dat in 2013 het Kyotoprotocol moet opvolgen. De toon van de verklaringen, en de sfeer in de wandelgangen in Bonn was veel positiever dan in Poznan. Veel concrete resultaten vallen – andermaal – jammer genoeg niet te rapen. Niet dat het onduidelijk is welke vorm die concrete resultaten zouden moeten zijn. In Bonn tekenden 430 milieu- en ontwikkelingsorganisaties de krijtlijnen van de inspanningen van ontwikkelde en ontwikkelingslanden. Hun boodschap: de uitstoot van de industrielanden moet zakken met 40% tegen 2020.
Het uitblijven van concrete vooruitgang in de onderhandelingen in Bonn, schiet tekort ten opzichte van wat van de bijeenkomst verwacht werd. Er is een zeer grote kloof tussen wat op tafel ligt, en wat nodig is om de klimaatverandering onder controle te houden. Een volgende onderhandelingsronde gaat de eerste 2 weken van juni door, opnieuw in Bonn. Vooruitgang daar zal afhangen van sterk leiderschap van Europa, de USA en China.
De bedoeling is om concrete afspraken te maken over welke doelstellingen de verschillende landen op zich zullen nemen, en hoe dit zal worden gefinancierd. Het blijft nu al meer dan een jaar bij een vage verwijzing naar het IPCC-rapport. In een door Climate Action Network International gecoördineerde verklaring, doen meer dan 430 NGO’s uit Noord en Zuid een poging om concretere indicaties te geven.
Om de temperatuurtoename onder 2°C te houden, moet de groep industrielanden zijn uitstoot beperken met minstens 40% tegen 2020. De wereldwijde uitstoot zou tegen 2050 met 80% moeten afnemen. Financiering door de industrielanden moet ontwikkelingslanden toelaten om hun uitstoot substantieel af te laten wijken van de trend van de afgelopen jaren.
Industrielanden kunnen een klein deel van hun verplichtingen invullen buiten de eigen grenzen, ofwel via een financieel engagement, ofwel via investeringen in reductiemaatregelen. Oxfam schuift als financiële doelstelling voor de industrielanden $50 miljard naar voor. Die moeten dienen om de armste landen te helpen zich te verdedigen tegen de klimaatverandering.
Website UNFCCC: http://unfccc.int/2860.php
Verklaring CANI over doelstellingen: http://www.bondbeterleefmilieu.be/theme.php/3/dl/278
Artikel in Business Mirror over oproep NGO’s: http://businessmirror.com.ph/home/top-news/8536-430-global-groups-push-climate-change-action.html