Het Europese Parlement stemde vorige week in met een nieuwe toelatingsprocedure voor genetisch gemanipuleerde gewassen (ggo's). Omdat een ruime meerderheid van de lidstaten en inwoners van de EU gekant zijn tegen ggo’s, geeft Europa landen nu de autonomie om ggo's op eigen basis te weren. Bond Beter Leefmilieu vindt de Europese aanpak voor dit belangrijk milieu- en gezondheidsthema halfslachtig: er schuilt immers een addertje onder het gras.
Risico-analyse door Europa
Een lidstaat kan een ggo-teelt niet meer weigeren op basis van milieu- en gezondheidsredenen. Die afweging maakt Europa voortaan zelf in een eigen risico-analyse, en is nadien niet meer weerlegbaar. Daarnaast kunnen bedrijven een nationale ban van ggo's juridisch aanvechten. Experten verwachten dan ook dat wanneer het vrijhandelsakkoord tussen de EU en de VS in werking treedt, de poorten wijd open komen te staan voor sterke ggo-multinationals als Syngenta en Monsanto.
Kruisbesmetting
Bovendien is kruisbesmetting van niet-gemodificeerde planten door ggo-planten in de praktijk niet te vermijden. Eens een ggo-gewas de risico-analyse van Europa doorstaat, zullen de voorstanders onder de lidstaten deze ggo binnenhalen. Zelfs wanneer naburige lidstaten diezelfde ggo verbieden, ligt besmetting op de loer. België is een goed voorbeeld: het Vlaamse gewest wil ggo's toelaten, terwijl Wallonië ze weert. Met teelten die soms slechts enkele tientallen meters uit elkaar staan, is dit in de praktijk een onmogelijke situatie. Ook voor het vrije verkeer van landbouwproducten wordt dit een hoofdbreker wanneer lidstaten naast ggo-teelten ook de ggo-producten bannen.
Bioboeren
Bioboeren maken zich nog grotere zorgen over de zogenaamde 'co-existentie' van ggo- en niet-ggo-gewassen. Hoe kan een Vlaamse bio-boer zijn consumenten nog ggo-vrije producten garanderen als er rondom zijn percelen gelijkaardige teelten staan met ggo’s? Boeren en consumenten die zelf willen kiezen welke producten zij verbouwen of kopen, worden zo voor voldongen feiten gesteld.
Trojaans paard
Het blijft nu vooral afwachten hoe Europa de risico-analyses bij nieuwe ggo-aanvragen zal aanpakken, alvorens de keuze over te laten aan de lidstaten. Legt ze de lat voldoende hoog, zodat elke lidstaat, boer en consument vrij kan blijven kiezen voor ggo-vrije teelt en product? Of kiest Europa voor een Trojaans paard waarbij een schijnbaar gecontroleerde intrede van ggo’s uiteindelijk iedereen betrokken partij maakt?