Het door sommigen zo luid gepredikte geloof in de nucleaire renaissance, vertaalt zich niet in de feiten. We hebben er voor u even de website van het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA) op nageplozen. Terwijl ze haar projecties nog altijd naar boven bijstelt, vermindert het aantal kerncentrales in werking jaar na jaar. Jawel, u leest dat goed.
Wereldwijd draaien vandaag 436 reactoren, goed voor een capaciteit van in totaal 370 GW. Daarmee dekt kernenergie ongeveer 2% van de globale energieconsumptie. In vergelijking met een jaar geleden is het aantal reactoren met 2, in vergelijking met vijf jaar geleden met 7 afgenomen.
Er staan momenteel 48 reactoren in de steigers, de grote meerderheid in China, dat er maar liefst 13 bouwt. Dat aantal projecten gaat wel in stijgende lijn. De nucleaire industrie is echter zeer slecht in het afwerken van deze projecten. De afgelopen jaren is geen enkele centrale in gebruik genomen. De meeste projecten lopen gigantische vertragingen op. Maar liefst 11 van de projecten op de lijst hebben al een looptijd van meer dan 20 jaar.
Op 29 juni stopte Canada nog de aanbesteding om 2 nieuwe reactoren te bouwen in Darlington. Er waren wel kandidaten, maar geen enkel dossier was voldoende overtuigend. Blijkbaar waren vooral onzekerheden over de kostprijs nefast.
Niet alleen daalt het aantal reactoren, hun prestaties gaan er bovendien ook nog eens op achteruit. Ze worden er immers niet jonger op. Sinds 2002 daalt de beschikbaarheidsfactor van het nucleair park gestaag, van 83,8% jaar na jaar omlaag naar 80% in 2008. De onderbenutte capaciteit stijgt.
Nucleaire renaissance? Wij denken eerder dat een stevig “fin de siècle” gevoel de nucleaire industrie moet te pakken hebben. Wat misschien een verklaring is voor hun koortsachtige pogingen om te doen alsof er niks aan de hand is.