Gisteren liep het project ‘Seine Schelde West’, dat de haven van Zeebrugge wil voorzien van een stevig ontsluitingskanaal, flinke deuken op. Een hoorzitting, georganiseerd door het Vlaams Parlement, legde heel wat kwalen bloot. In het bijzonder de bijdragen van twee professoren, Georges Allaert (UG), die de economische- en mobiliteitsaspecten kritisch analyseerde en Patrick Meire (UA), die de problemen van de waterbalans helder in kaart bracht, maakten brandhout van het project. Professor Meire toonde onder meer aan dat het project allesbehalve klimaatbestendig is. Hij legde hiermee meteen een ander pijnpunt van het Vlaamse beleid bloot: het gebrek aan inzicht - laat staan beleid – inzake de impact van klimaatverandering op onze watersystemen.
Enkel Leo Clinkers, gedelegeerd bestuurder van W&Z, en dus beroepshalve verplicht tot enig optimisme, bracht de stelling dat Seine-Schelde-West haalbaar was, en dat de problemen inzake verzilting, watertekort en financiën beheersbaar waren.
Georges Allaert, hoogleraar ruimtelijke economie aan de UG, haalde zowel de financiële onderbouwing als de mobiliteitsprognoses onderuit. Het grensoverschrijdend project houdt geen rekening met het beleid in Noord-Frankrijk, dat uiteraard de belangen van Duinkerke dient, niet die van Zeebrugge. De kostprijs, zo becijferde Allaert, zal 2 tot 3 keer hoger liggen dan de 625 miljoen die W&Z vooropstelde. Allaert verwees naar cijfers van zowel de NMBS, als van minister-president Kris Peeters om te pleiten voor de uitbouw van de alternatieven (spoor, estuaire vaart, kanaal Gent-Brugge).
De presentatie van Patrick Meire, hoogleraar integraal waterbeleid aan de UA, had echter de grootste impact Hij maakte duidelijk dat er voor het project onvoldoende water ter beschikking driegt te zijn. Nu al zijn er tijdens droge periodes grote problemen met de waterbalans rond Gent. De stelling dat het probleem van de waterbalans en verzilting “beheersbaar” zou zijn is niet houdbaar. Meire toonde aan dat er door klimaatverandering nog minder water beschikbaar zal zijn in droge perioden en wees op de grote afhankelijkheid van wateraanvoer uit Noord-Frankrijk. Tenslotte wees hij nog op het probleem van het (vervuilde) grondoverschot.
Gedurende de hele hoorzitting kwamen er overigens veel kritische vragen van de parlementsleden (vanuit alle strekking overigens), zowel over de waterproblematiek als over de financiële haalbaarheid van het project.
Met deze hoorzitting zijn een paar dingen duidelijk:
- De vele vragen die onder andere de milieubeweging bij het project heeft gesteld, zijn meer dan pertinent, en hebben vandaag nog steeds geen geloofwaardig antwoord gekregen.
- Er is geen politiek draagvlak voor dit project
- Het is hoog tijd dat Vlaanderen werk maakt van een adaptatieplan inzake klimaatverandering, zoals aangekondigd in het 2020-pact.