Het prachtige weer verlaagt niet alleen het werkritme, het zorgt ook voor een verlaging van ons aller longinhoud. Want er zit weer te veel ozon in de lucht. Veel zon, warmte, weinig wind en luchtvervuiling samen zorgen voor een fijne cocktail waar na een tijdje ozon uit komt. Die tast onze longen aan, waardoor zeker kinderen, ouderen en zieken het extra voorzichtig aan moeten doen. Maar het pakt dus iedereen wel een beetje op de adem.
Het was aftellen tot het ozonalarm, de afgelopen dagen. Want van zodra de zon er is, kan je er vergif op innemen dat een paar dagen later ook het ozon de kop opsteekt. En inderdaad, Ircel verstuurde op 30 juni haar eerste waarschuwingsbericht.
De belangrijkste bronnen van deze stoffen zijn het verkeer, de industrie en het gebruik van vluchtige oplosmiddelen. Interessant is dat deze overheidsdienst in haar berichten er op wijst dat maatregelen die in de tijd en de ruimte beperkt zijn (bv. lokale ingrepen in het verkeer alleen bij hoge ozonconcentraties) in België niet ozonreducerend zijn, wel integendeel. De ernst van de fotochemische verontreiniging is te groot voor mens en plant om de bestrijding ervan te herleiden tot losse, spectaculaire maar inefficiënte maatregelen die de valse indruk wekken dat het probleem ten gronde wordt aangepakt.
“Een duurzame, drastische en Europese aanpak is nodig om het ozonprobleem op lange termijn te verhelpen,” stelt Ircel. Door meer milieuvriendelijk transport te gebruiken, verven te kiezen op waterbasis of nog: ieder jaar de verwarmingsinstallatie na te laten kijken.
“De overheid probeert het probleem wel aan te pakken, maar voorlopig nog zonder opvallende vooruitgang te boeken. De hoogste pieken komen nu minder vaak voor dan enkele jaren geleden, maar de achtergrondconcentratie neemt zelfs nog toe.” Dat is een citaat uit een persbericht van BBL… uit 2005.
We zijn nog altijd ver verwijderd van waar we volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie (WGO) moeten raken. De WGO zegt dat om de volksgezondheid te beschermen, de ozonconcentratie nooit boven 120 μg/m3 mag uitstijgen.
We zijn dus verplicht te herhalen dat een ernstig ozonbeleid een aantal keuzes moet maken die verder gaan dan wat vandaag op stapel staat.
In de plaats daarvan zitten we vandaag te wachten op het antwoord van de Europese Commissie op de Belgische vraag om uitstel. Uitstel om aan de luchtkwaliteitdoelstellingen van de Europese luchtrichtlijn te voldoen. Want die zouden in ons land zo moeilijk haalbaar zijn.
Wij zouden wel weten wat het antwoord zou moeten zijn, als de Commissie het ons zou vragen: “beste Belgen, doe maar een beetje beter je best, en kom volgend jaar eens terug.” Het gebrek aan vooruitgang is immers niet het gevolg van de onmogelijkheid om de uitstoot te verminderen, of een gebrek aan creativiteit om maatregelen te bedenken. De stilstand is het gevolg van een gebrek aan politieke wil om maatregelen te implementeren.