Of het nu gaat om de verdeling van de Belgische klimaat- en energiedoelstellingen of de beslissingen over onze energietoekomst, ons energie- en klimaatbeleid kent maar één constante: het gebrek aan een coherent beleid en visie. De ene minister houdt kost wat kost vast aan kernenergie, terwijl de andere zegt dat we honderd procent moeten kiezen voor hernieuwbare energie. Hoog tijd om kleur te bekennen.
Geen energie- en klimaatdeal
Het zijn spannende dagen voor het Belgische energie- en klimaatbeleid. Willen onze regeringen niet met de billen bloot naar Parijs, dan moeten ze een deal sluiten over de verdeling van het nationale energie- en klimaatpakket voor het einde van deze maand. Een fel robbertje vechten om wie het minst moet doen om het klimaat te redden, lijkt daarbij centraal te staan. Na het geknoei van minister Marghem, die de bijdrage van een opslagbekken in Coo onterecht dacht mee te tellen in de federale doelstelling voor hernieuwbare energie, trok premier Michel het dossier naar zich toe.
Geen deal over kernenenergie
Daarnaast dringt de tijd voor de beslissing over de levensduurverlenging van de oudste kerncentrales Doel 1 en Doel 2. Voor eind deze maand moet er een wettelijke basis liggen voor een akkoord met Electrabel over deze levensduurverlenging. Ligt die er niet, dan gaan de centrales volgend jaar onherroepelijk dicht. Minister Marghem dacht alles in kannen en kruiken te hebben, maar stootte met haar deal op een njet van de regeringspartners. Ze zou te veel financiële toegevingen gedaan hebben aan Electrabel. De federale regering rekent sterk op de inkomsten van de nucleaire rente. Deze leken met de Electrabel-deal niet gegarandeerd. Ook in dit dossier komt premier Michel tussen om vooruitgang te boeken.
Volgend jaar weer alle kerncentrales open?
Ondertussen zette de nucleaire controle-instantie FANC het licht op groen voor de heropstart van de scheurtjesreactoren Doel 3 en Tihange 2. Door een positief advies te geven, speelt het FANC met onze veiligheid. Bovendien zijn niet de bevolking en ook niet het klimaat hiermee gediend, want de meer dan 2.000 MW kernenergie die zo terug op het net komen, zullen de dringende overstap naar hernieuwbare energie nog verder bemoeilijken.
De finale beslissing over de heropstart ligt overigens bij de federale regering. Zij moet de veiligheid serieus nemen en niet toelaten om Tihange 3 en Doel 2 weer stroom te laten produceren. Doet ze dat wel, dan heeft ze extra redenen om niet verder te gaan met de levensduurverlenging van Doel 1 en Doel 2. Die zijn absoluut niet nodig om de bevoorradingszekerheid te waarborgen. Meer nog: ze staan de transitie naar meer hernieuwbare energie in de weg.
Regeringspartij CD&V stelde al dat Doel 1 en Doel 2 enkel langer mochten openblijven als Doel 3 en Tihange 2 niet meer mogen opstarten. Wil CD&V die eis hardmaken, kan de partij nu zeker niet instemmen met een nucleaire deal met Electrabel.
Tijd om kleur te bekennen
Daarnaast pleit Bart Tommelein van federaal coalitiepartner Open VLD onomwonden voor een toekomst die honderd procent kiest voor hernieuwbare energie. Officieel houdt de partij wel vast aan de levensduurverlenging van de oudste kerncentrales. Een verlenging van de levensduur van deze oude knarren staat hernieuwbare energie nochtans stevig in de weg.
Bovendien zijn de centrales volgens de CREG niet nodig om onze bevoorradingszekerheid te waarborgen. Meer nog, de regulator erkent dat we moeten afstappen van ‘baseload’-centrales zoals kernenergie die constant elektriciteit produceren, maar dat we meer moeten inzetten op flexibele centrales. Het wordt tijd dat de partij kleur bekent: wil ze een hernieuwbare energietoekomst? Dan moet ze resoluut de kaart van de toekomst trekken en kernenergie definitief bij de technologieën van het verleden klasseren.