2013 was een slecht jaar voor de Vlaamse windenergie. Hoewel er volgens de sector tegen 2020 2000 MW aan windturbines kan staan, werden er slechts 25 nieuwe windturbines gebouwd met een totaal vermogen van 57 MW. Willen we het potentieel halen, dan moet er per jaar 150 tot 170 MW bijkomen. Voor volgend jaar zijn de voorspellingen iets gunstiger, maar het is duidelijk dat er een serieuze inhaalbeweging nodig is.
Waarom verloopt de uitbreiding van het aantal windturbines zo moeizaam? Een van de redenen is de windrush die het loslaten van een planmatige aanpak veroorzaakte. De - bij momenten- agressieve strooptocht van windontwikkelaars op de beschikbare gronden, werkt het NIMBY effect sterk in de hand. Om de sociale aanvaardbaarheid van windturbines te verhogen, is er nood aan planmatige aanpak met vroege inspraak van de burgers. Daarnaast moeten ook de lusten naar de burger terugvloeien. We moeten inzetten op volwaardige coöperaties, waarbij er effectieve inspraak is van de coöperanten. Het is dan ook bijzonder jammer dat de sector zelf zich verzet tegen de nobele plannen van de provincie Oost-Vlaanderen om volwaardige participatie op te leggen bij de plaatsing van nieuwe windturbines op Oostvlaams grondgebied.