Warschau: Is dit een farce?

"Polluters talk. We walk" staat er op inderhaast afgeprinte A4's. We wandelen rustig de trappen af, weg van het voetbalstadion dat tijdelijk dienst doet als conferentiehal. We stappen uit de klimaatonderhandelingen in Warschau, samen met honderden anderen.  Vooraan lopen boegbeelden zoals Kumi Naido van Greenpeace en Sharan Burrow van het internationaal vakverbond ITUC. De voorbije uren waren hectisch. Maar de actie voelt bevrijdend aan. 

De voorbije dagen zagen we vanop de eerste rij hoe het minimum minimorum niet gebeurt, hoe landen hun klimaatambitie terugschroeven en hoe olie- en steenkoolbedrijven heel wat onderhandelaars in hun greep hebben. We lopen rond met draagzakjes van de oliemaatschappij Lotos en schrijven onze persberichten in zetels van luchtvaartmaatschappij Emirates. Ze sponsoren deze klimaattop. De logo's van andere bedrijven die het Europees klimaatbeleid op het hoogste niveau afremmen sieren de conferentiezalen. Is dit een farce? 

We weten dat de transitie naar een koolstofarme economie mogelijk en betaalbaar is. Denemarken en Duitsland geven het voorbeeld. De levenskwaliteit is er goed. De investeringen in vergroening zorgen voor jobs. Maar om die structurele verandering te laten slagen, mag de fossiele industrie niet aan het stuur zitten. De burgers, organisaties en ondernemingen die aan oplossingen werken moeten vat krijgen op het beleid. In Warschau, maar ook in Brussel. 

Net omdat we in de VN geloven, geven we dit signaal. We hopen dat de regeringen wereldwijd zich beraden over de toekomst, zodat de toekomst ons niet braadt.

Klimaatbeleid