In Marrakesh is deze week de 22ste internationale klimaattop van start gegaan. De belangrijkste thema’s: transparantie, klimaatfinanciering en het opkrikken van de klimaatambitie voor 2020. Na de verkiezingen in de VS is vertrouwen tussen ontwikkelde en ontwikkelingslanden meer dan ooit belangrijk. Zekerheid over zowel klimaatfinanciering als de wil om de klimaatproblematiek te blijven aanpakken in het Westen zijn essentieel voor vruchtbare onderhandelingen.
Naming, blaming & shaming
In de nasleep van het klimaatakkoord van Parijs waren er veel positieve en hoopvolle signalen. Er werd wereldwijd nog nooit zoveel geïnvesteerd in hernieuwbare energie en 2015 is het eerste jaar waarin de wereldeconomie groeit en de koolstofuitstoot daalt. Er werden klimaatakkoorden gesloten over bijvoorbeeld het einde van het gebruik van HCFK’s, een zeer sterke broeikasgas. Tot slot lanceerden ook Belgische beleidsmakers initiatieven zoals de Vlaamse klimaattop en de klimaatresolutie in het Vlaams Parlement.
Groepsdruk
Het succes van het Parijs-akkoord hangt af van ‘naming, blaming and shaming’. Doordat bijna alle landen in de wereld deelnemen aan het akkoord, ontstaat er een onderlinge druk om aan boord te blijven en de klimaatambitie elke vijf jaar aan te scherpen. Een goede werking van die politieke dynamiek hangt nauw samen met de transparantie van klimaatfinanciering. Waar komt het geld vandaan, wie betaalt hoeveel en voor wat soort projecten wordt het gebruikt?
Behoud vertrouwen na Trump
Klimaatfinanciering is belangrijk om het vertrouwen tussen ontwikkelde en ontwikkelingslanden onder het verdrag te behouden. In de aanloop naar Parijs werden er heel wat financieringsbeloften gedaan: geld dat beloofd werd aan ontwikkelingslanden om hen te helpen de klimaatopwarming af te wenden en zich te wapenen tegen de gevolgen ervan. Volgens een OECD-rapport van 2014 zat er 62 miljard dollar in de internationale klimaatpot. Er moeten dus nog voldoende middelen worden opgehaald om de doelstelling van 100 miljard te halen in 2020.
Het verdere succes van Parijs heeft na de verkiezing van Trump als president van de VS een flinke deuk gekregen. Het is daarom belangrijk dat er in Marrakesh gewerkt wordt aan het opkrikken van de transparantie over geldstromen. Ook komen ontwikkelingslanden best met voldoende klimaatmiddelen over de brug. Beiden zijn belangrijk om het vertrouwen in het Parijs akkoord te behouden.
