Foto Antonio Grosz

Slachthuishorror zoveelste uitwas van huidig landbouwsysteem

Foto Antonio Grosz

De Fipronilcrisis is nog niet bekoeld of het is al tijd voor het volgende schandaal uit de saga van dierlijke productie: dieren die gruwelijk mishandeld worden in een slachthuis in Izegem. Het blijkt geen alleenstaand geval te zijn, maar een geïnstitutionaliseerd gegeven. De zwaar gesubsidieerde vleesindustrie is een relict uit het verleden en voldoet niet meer aan de maatschappelijke verwachtingen. Hoe vaak moeten deze praktijken nog aan de oppervlakte komen vooraleer ons landbouwbeleid bijgestuurd wordt? 

Eén beeld zegt meer dan 1000 woorden

Wie de beelden nog niet bekeken heeft, doet er goed aan om er even bij stil te staan. De dieren in de beelden worden duidelijk mishandelend. Ze lijden. En toch horen we steeds dezelfde verdediging, telkens als een crisismoment losbreekt: “het gaat hier om een uitzonderlijk geval”. Dat klopt hoegenaamd niet. In elk van de 69 Vlaamse slachthuizen komt dierenleed voor. Enkel de mate waarin het voorkomt, verschilt. Grootschalige slachthuizen staan garant voor een afstandelijke behandeling, minder sociale controle en misbruiken. 

Eén dader, de hele maatschappij is verantwoordelijk 

De verantwoordelijkheid ligt bij de hele samenleving, niet bij enkel dat ene bedrijf. Burgers consumeren te grote hoeveelheden dierlijke producten die we kopen aan te lage prijzen. De retailers duwen deze moordende prijsdruk door in de hele keten. Zo wordt iedereen verplicht om steeds goedkoper te produceren. Resultaat: productie op een steeds grotere schaal. En de bijbehorende problemen, die krijgen we er gratis bij. Sommige producenten en verwerkers juichen deze grootschaligheid toe en werken ze in de hand. Tot slot weigeren politici om deze vicieuze cirkel te doorbreken met een doortastend beleid. 

Eén minister neemt zijn verantwoordelijkheid, de andere niet

Minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (NVA) deelt in de verontwaardiging en neemt zijn verantwoordelijkheid. De controles op dierenwelzijn worden steeds strenger. De geschikte budgetten worden vrijgemaakt en er wordt met de academische wereld samengewerkt om de problemen aan te pakken. Helaas opereert minister Weyts in een context die buiten zijn bevoegdheid ligt, namelijk ons falend landbouwbeleid. Minister van Landbouw Joke Schauvliege (CD&V) loopt met een grote boog om de waarheid heen. Haar beleid blijft inzetten op het ondersteunen van de grootschalige dierlijke productie. 

Eén winnaar, de hele maatschappij verliest

Dit beleid dient enkel het belang van enkele multinationals en de kapitaalkrachtige landbouwlobby. Het belang van de boer, burger, het milieu en dieren wordt moedwillig aan de kant geschoven. Zo gaan steeds meer landbouwers failliet, gaan de milieukwaliteitsparameters er nauwelijks op vooruit, hebben we een torenhoge gezondheidskost en lijden dieren hun leven lang. Dit soort landbouwbeleid is gestoeld op voorbijgestreefde principes en houdt geen rekening met maatschappelijke trends. 

Eén toekomstvisie waarbij iedereen wint

De juiste toekomstvisie maakt werk van een transitie richting een meer plantaardig eetpatroon. Daar is ook draagvlak voor, want we eten met z’n allen steeds minder vlees. Deze evolutie voltrekt zich spontaan bij de consument zonder medewerking van het beleid. Sterke overheidsmaatregelen, zoals het invoeren van een vleestax of het afbouwen van subsidies voor de vleesindustrie, zou deze evolutie ondersteunen en versnellen. In deze toekomstvisie heeft dierlijke productie nog slechts een beperkte plaats en wordt ze georganiseerd op een de gepaste schaal. Voor dit vlees wordt bovendien een correcte prijs betaald die de milieu- en dierenwelzijnskosten voldoende dekken. Gruwelbeelden zoals deze in Tielt of Izegem behoren dan definitief tot het verleden. 

Plantaardige voeding Landbouw

Meer over Plantaardige voeding, Landbouw