“Met de voeten in de modder mee bomen planten, zo blij en vriendelijk”

Met het overlijden van de Keniaanse Professor Wangari Maathai is 25 september 2011 een zwarte dag geworden voor de internationale milieubeweging. “Het is toch serieus schrikken” aldus BBL-bestuurder Dirk Vercammen.

“We wisten dat ze regelmatig behandelingen moest ondergaan voor haar slepende ziekte. Toch komt het aan als een schok. Ik heb haar enkele malen ontmoet, maar de laatste keer in Kopenhagen 2010 mocht ik haar mee persoonlijk onthalen op een LEAF-activiteit. Daar bleek nog maar eens wat voor een warme en eenvoudige persoonlijkheid Wangari Maathai was.”

In de frontlinie voor de vrouwenrechten en democratie in Afrika, honderden politieke en milieuprijzen te beginnen met de Women World Award in 1993 tot en met de Nobelprijs in 2004 en zoveel meer. Opmerkelijk was hierbij dat het Nobelprijscomité haar loofde voor haar inzet voor duurzaamheid, democratie en vrede. En dan kwam zij samen met Deense kinderen haar levensmissie daadwerkelijk uitvoeren, namelijk 11 miljard bomen aanplanten met haar Green Belt Movement. 

Dirk Vercammen  

“Met de voeten in de modder, de koude Scandinavische wind trotserend, mee boompjes planten, zo blij en vriendelijk. En meteen zo innemend, bijna alle kinderen zouden haar doodgeknuffeld hebben. Ze gaf een speech, niet zoals die andere hoogwaardigheidsbekleders. Neen hoor, in een mum van tijd wist ze de schoolkinderen in haar heel eigen opzwepende stijl te enthousiasmeren.

We gaven haar met LEAF – de bossencampagne van FEE - nog een zilveren schop kadoo, voor haar werk rond herbebossing, en ze was fier omdat werken aan de basis haar ding was. Tijdens de eenvoudige broodjesreceptie in het veld, ze zou niet anders gewild hebben trouwens, vertelde ze me honderduit over haar projecten. Maar ook over haar vrees dat de wereld te weinig wil doen aan het klimaatprobleem. Haar heldere en accurate visie over de samenhang tussen emancipatie van volkeren, armoedebestrijding en milieu- en natuurbescherming zal me altijd bij blijven.” Met Wangari Maathai verdwijnt een baken, een monument voor iedereen die actief bezig is rond duurzame ontwikkeling.