Brussels Airport Company (BAC) heeft plannen voor een nieuwe low cost terminal op de luchthaven van Zaventem. BAC hoopt hiermee het aantal vluchten door lagekostenmaatschappijen te laten toenemen van 12.000 per jaar nu, naar meer dan 30.000 in de toekomst. Het spreekt voor zich dat dit zal zorgen voor een toename van de geluidsoverlast rond de luchthaven. Toch wil BAC geen milieueffectenrapport (MER) opmaken, recent werd immers een aanvraag ingediend tot ontheffing van de MER-plicht.
BAC argumenteert dat het niet bevoegd is voor het lawaai dat vliegtuigen maken in de lucht, maar enkel voor de milieuhinder die veroorzaakt wordt op de grond. Vanaf het moment dat vliegtuigen de grond verlaten, vallen ze volgens BAC enkel nog onder het Verdrag van Chicago van 1944, een internationaal luchthavenverdrag dat de verdeling van het luchtruim regelt. In die optiek zou BAC enkel verantwoordelijk zijn voor het grondlawaai (taxiën, proefdraaien, warmdraaien,…). Daarom mogen - volgens BAC - in de milieuvergunning enkel maatregelen worden opgelegd tegen grondlawaai, maar niet tegen het lawaai overvliegende vliegtuigen!
Blijkbaar heeft BAC de staatshervorming van 1980 gemist. De bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming van de instellingen geeft de bevoegdheid voor “de strijd tegen de geluidshinder” en voor “de bescherming van de lucht tegen verontreiniging” expliciet aan de gewesten. Ook diverse rechtbanken hebben in het verleden reeds meermaals gesteld dat luchtlawaai een bevoegdheid is voor de gewesten. Wat dus ook wil zeggen dat luchtlawaai onder de gewestelijke MER-verplichtingen valt. BAC is als luchthavenuitbater wel degelijk verantwoordelijk voor de geluidsoverlast van vliegtuigen, op de grond én in de lucht. Dat BAC zijn verantwoordelijkheid op deze manier probeert te ontlopen, zet veel kwaad bloed bij de bewonerscomités. Zij hebben hun respectievelijke gemeentebesturen dan ook gevraagd een negatief advies uit te brengen over de aanvraag tot ontheffing van de MER-plicht.