Beste Joke
Over landen en hun besoignes.
Laten we beginnen met een thuismatch. Europa. Gisteren bleek al dat je het moeilijk hebt om iedereen op één lijn te krijgen, Joke. Deze week herbevestigde je in naam van de EU nog maar eens dat een opstap van 20 naar 30% CO2-vermindering tegen 2020 afhankelijk is van acties van andere landen. Of hoe Europa, na een jaar waarin de eigen voordelen van een opstap naar 30% zich opstapelden, ter plaatse blijft trappelen in haar eigen nadeel. Het leiderschap van Europa in de klimaatonderhandelingen terug winnen? Het lijkt voorlopig ver zoek.
Komen we dan weer bij de Verenigde Staten en China terecht?
Amerika geeft in de media aan dat ze constructief willen meewerken aan een klimaatovereenkomst. Uit de onderhandelingen blijkt helaas het tegendeel. Een geaggregeerde emissiereductiedoelstelling voor geïndustrialiseerde landen van 25 tot 40% reductie tegen 2020 (een top down approach zoals in het Kyotoprotocol) is voor de Verenigde Staten not done. Zo mochten ze meteen ook het fossiel van de dag ontvangen. Dit is nochtans het minimum minimorum van wat de wetenschap ons vraagt. Nee, de Verenigde Staten verkiezen om vast te houden aan eigen vrijwillige doelstellingen.
Het Kopenhagenakkoord leerde ons nochtans dat dat niet werkt. We zitten nu opgezadeld met een tekort van emissiereducties van maar liefst 9 gigaton – of de uitstoot van Rusland en China samen. Ook wenst de VS haar historische verantwoordelijkheid in de klimaatverandering, net zoals Europa Joke(?!), niet vermeld te zien in de tekst. Kan jij me vertellen wie er dan de voorbije decennia zoveel CO2 de lucht heeft ingeblazen?
En tja, de VS blijft vooral ook kijken naar China. Zolang China geen bindende doelstellingen aanneemt, wil Amerika dit ook niet doen. Maar wat blijkt?
China toonde de voorbije dagen zeer veel openheid. Het negatieve imago dat hen achtervolgde na Kopenhagen zijn ze liever kwijt dan rijk. Nee, China stelt zich constructief op en stelde haar eigen reductieplannen (die ze in ieder geval zal uitvoeren omwille van haar economisch eigenbelang!) in te schrijven in het VN proces.
Tja, nu is het wachten op de Verenigde Staten.
De VS wil haar eigen engagementen niet internationaal laten verifiëren zolang de groeilanden dit niet doen. En wat blijkt? Jawel, India heeft zich hierin bijzonder constructief opgesteld.
Waar blijft de VS?
En, zolang er over de emissiereducties en internationale transparantie geen akkoord is, wil de VS niet praten over adaptatie…Tja. Het aantal fossiel-van-de-dagtrofeeën dat de VS in ontvangst mag nemen, stijgt dan ook navenant.
Maar ook Japan maakt vooral nog steeds geen goede beurt. Het land blijft zich halsstarrig verzetten tegen een tweede verbintenisperiode van het Kyotoprotocol. Zo komen we geen stap verder. En ja, alweer een fossiel-van-de-dagtrofee voor Japan.
Anderzijds is Japan wel een land met één van de meest ambitieuze reductiedoelstellingen die er nu op tafel liggen (25% reductie tegen 2020) kan je hen verwijten niet in Kyoto te willen stappen zolang andere Kyotopartners, zoals Europa, vasthouden aan een veel te lage reductiedoelstelling?
En tot slot zou ik het nog even willen hebben over Canada. Dit land blijft in de mediaberichtgeving grotendeels buiten beeld, maar blijkt één van de grootste klimaatvijanden in Cancun. Canada kreeg al ettelijke keren het fossiel van de dag, maar het mag niet baten. Canada geeft blijkbaar niet om het klimaat. Het land was het enige dat het Kyotoprotocol onderschreef en er openlijk zijn voeten aan veegde. Canada’s emissies stegen(!) sinds 1990 met 30%. En toch wordt een democratisch gestemde klimaatwetgeving er zonder meer van tafel geveegd. Subsidies voor hernieuwbare energie en klimaatonderzoek worden drastisch teruggeschroefd en een onderzoeksschip is van haar taak ontheven om in te zetten voor olieboringen…. Ah ja, als kers op de taart verzet ook Canada zich natuurlijk tegen een tweede verbintenisperiode van het Kyotoprotocol.
Zullen we het dan toch maar aan Europa overlaten, Joke? De klok tikt.