Vorige week presenteerde de Europese Commissie een zeer slap energie- en klimaatpakket voor 2030. De Commissie komt niet verder dan een magere 40% CO2-reductie en verzuimt het de Europese doelstelling van 27% hernieuwbare energie door te vertalen naar bindende richtlijnen voor de lidstaten. Een beslissing die niet alleen milieu-ambitie mist, maar die ook vanuit economisch oogpunt onverstandig is. Bovendien zet de Europese Commissie de deur wijd open voor schaliegas en kernenergie - en ondergraaft zo haar eigen engagement om 80-95% CO2 minder uit te stoten tegn 2050 en de klimaatopwarming te beperken tot 2°C.
Vorige week bevestigde de Europese Commisie de conclusie uit eerder gelekte documenten: er komen géén nieuwe bindende regels voor schaliegasontginning. Hiermee zet Europa de deur open voor schaliegasprojecten op Europese bodem; en brengt zo niet alleen mens, klimaat en milieu maar ook de energietransitie in gevaar.
Niet alleen schaliegas, maar ook kernenergie duikt steevast op als wondermiddel om de energiecrisis het hoofd te bieden. Door bindende nationale doelstellingen voor hernieuwbare energie na te laten, erkent de Europese Commissie in feite dat kernenergie een optie is in de transitie naar een koolstofarme energievoorziening. Een beslissing die bij het WNA (World Nuclear Association) uiteraard in zeer goede aarde valt. Op haar website verwelkomt ze de “flexibiliteit” die Europa aan lidstaten biedt op het vlak van energievoorziening. Europees topambtenaar Jos Delbeke stelde in een radio-interview bovendien dat kernenergie nu eenmaal de goedkoopste oplossing is (?!). We raden meneer Delbeke aan om eens op de koffie te gaan bij de CEO van chemiereus INEOS, volgens wie een nieuwe kerncentrale zo duur is dat niemand ervoor zal willen betalen.
Het is duidelijk dat Europa geen resolute keuzes (meer) durft maken als het aankomt op energie- en klimaatbeleid. Door elke lidstaat een eigen speeltuin te geven ondergraaft Europa haar eigen klimaatambities. Hoe Europa de energiemarkt zo meer denkt te integreren, gaat ons verstand te boven. Als landen zoals Frankrijk en Engeland kiezen voor inflexibele kerncentrales en anderen -zoals Duitsland- resoluut de kaart trekken van hernieuwbare energie, dreigt immers hoe langer hoe meer een clash tussen een flexibel en een inflexibel energiesysteem. En dat is absoluut géén recept voor een kostenefficiënt, zeker en effectief energiebeleid.