Ook de Europese milieuministers hebben zich deze week bezonnen over een post-Kopenhagenstrategie. Op de Europese milieuraad van maandag werden een aantal hoopgevende signalen uitgezonden.
Net zoals de Commissie hebben ook de Europese milieuministers de bereidheid getoond om verder te onderhandelen onder het zogenaamde Kyotospoor om tot een wettelijk bindend klimaatakkoord te komen. Een hoopvol teken dat de positieve elementen zoals bindende doelstellingen en een sterk controlemechanisme uit het Kyotoprotocol overeind kunnen blijven.
Daarnaast erkennen onze milieuministers ook dat de voorliggende doelstellingen die werden ingeschreven in het Kopenhagenakkoord lang niet voldoende zijn om de klimaatopwarming onder de 2 graden te houden. Desondanks blijven onze milieuministers jammer genoeg het plaatje van de conditionele 30 procent reductiedoelstelling herhalen. Onze ministers willen de Europese reductiedoelstelling van 20 procent enkel optrekken naar 30 procent indien andere industrielanden vergelijkbare inspanningen doen. Bond Beter Leefmilieu vraagt echter om niet te wachten op anderen om zelf het goede voorbeeld te nemen. Uitstel is geen optie. Zoals we eerder al berichtten (hier en hier) biedt een doelstelling van 30 procent, op weg naar de benodigde emissiereductiedoelstelling van 40 procent, Europa overigens niets dan voordelen. De vraag van de milieuministers aan de Europese Commissie om tegen juni een analyse te maken van de impact van een 30 procentdoelstelling voor Europa, is een klein lichtpuntje. Wie weet wordt Europa dan eindelijk wakker en beseft ze dat een hogere doelstelling zonder achterpoortjes Europa enkel ten goede komt en haar weer bij de koplopers in de klimaatonderhandelingen kan plaatsen.
Onze milieuministers hebben deze week bevestigd de belofte na te komen om tot 2012 7,2 miljard euro hulp te bieden aan ontwikkelingslanden. Europa beloofde op de klimaattop van Kopenhagen namelijk om tussen nu en 2012 telkens 2,4 miljard euro noodhulp vrij te maken voor klimaatverandering. Voor België gaat het om 50 miljoen euro in 2010, 2011 en 2012. Helaas werd in de raadsconclusies van deze week geen duidelijkheid geschept over de noodzaak van nieuwe en additionele middelen voor klimaathulp. Het risico blijft zo zeer reëel dat de Europese lidstaten hun beloofde ontwikkelingshulp gewoon in een klimaatpapiertje zullen verpakken en daarmee zijn we geen stap vooruit.