Op maandagavond 1 december ging de Klimaatzaak van start. De klimaatzaak wil de grondwet inzetten om onze overheden te bewegen tot het beschermen van fundamentele rechten, die bedreigd zijn door de klimaatverandering. Op een avond in de Vooruit kwam zowel de urgentie van het klimaatprobleem, mogelijke oplossingen en de klimaatzaak als hefboom voor verandering aan bod. De initiatiefnemers geloven dat ze juridisch een kans maken om overheden te bewegen tot emissiereducties in lijn met de 2-graden doelstelling. Iedereen wordt uitgenodigd om mede-eiser te worden op klimaatzaak.be.
De berichtgeving over de klimaatzaak mondde onder meer uit in een cijferdiscussie over de effectiviteit van het Vlaamse klimaatbeleid. Reduceert Vlaanderen genoeg de vervuiling of niet? Het antwoord daarop is eenvoudig: vanuit welke hoek je ook naar de emissiecijfers kijkt, Vlaanderen is niet op weg naar een reductie van meer dan 25% tegen 2020 in vergelijking met het basisjaar 1990. 25% is de onderkant van de reductievork die het IPCC naar voren schuift voor geïndustrialiseerde landen, om de klimaatverandering met meer dan 66% kans te beperken tot 2 graden opwarming. In de Kyoto periode (08-12) lagen de emissies in Vlaanderen 8% onder het basisjaar en ze tot 2020 reduceren met bijkomend 1 procentpunt per jaar wordt al een hele opgave.
Tot vorig jaar ging de Vlaamse overheid ervan uit dat de emissies in de Kyoto periode ongeveer 5,5% onder het basisjaar lagen. Maar methodologische aanpassingen voor de rapportage van stookolieverbruik, brandstofverbruik in transport en emissies in de landbouw, zorgden ervoor dat de emissies 10 miljoen ton lager uitkwamen dan verwacht, zoals het Voortgangsrapport voor 2013 op pagina 5 beschrijft.