Er komt geen brug. Tot zover het goede nieuws.
Maar is er eigenlijk nog gezocht naar een antwoord op de echte uitdaging: hoe ontwar je de groeiende mobiliteitsknoop in en rond Antwerpen? Het ziet er steeds minder naar uit dat de politici daar van wakker liggen. Het kwam er op aan het gezicht te redden. Of dat gelukt is, is nog maar de vraag.
Over tracés is al heel wat afgepalaverd. Tot nader order heeft het er minstens de schijn van dat het Mecano-tracé eigenlijk veel beter aan de mobiliteitsdoelstellingen voldoet dan het BAM-tracé. Als Transport & Mobility Leuven tot dat besluit komt, dan versterkt dat nog het beeld. En het klinkt ook logisch: houd het doorgaand verkeer weg uit de stad. Het loont daarbij de moeite om ook eens te kijken wat de impact van het tracé is op de omgeving waar het verkeer dan wel naar toe geleid wordt. Maar ook dat past niet in het politieke scenario.
En dus hield de Vlaamse regering vast aan het BAM-tracé. De uiteindelijke oplossing mocht niet meer kosten dan de brugversie. Maar is dat ook zo? Terwijl iedereen de blik richt op de 352 miljoen euro die Stad en Haven gaan moeten opho esten, lijkt niemand in de gaten te hebben dat het besluit van de Vlaamse Regering de kosten veel hoger zal opjagen dan die schamele 352 miljoen. Tenzij men ons kan uitleggen dat de aanleg van een Noordelijke ‘bretel’ en de ondertunneling van de Krijgsbaan gratis kunnen worden uitgevoerd.
Stilaan wordt het beeld immers duidelijk: als we niet goed opletten zitten we binnen 20 jaar en met het BAM-tracé en met het Mecano-tracé. Het BAM-tracé lost de mobiliteitsproblemen immers niet op. Dus: wat dan? En dat zal niet zijn ‘twee voor de prijs van één’.
Komt daar nog bij dat die ondertunneling van de Krijgsbaan helemaal de mobiliteit niet dient, maar er enkel op gericht is de overheid nog meer geld te laten pompen in de nutteloze en verlieslatende luchthaven van Deurne. En dat terwijl Antwerpen Centraal een rechtstreeks spoorverbinding krijgt met Zaventem. Wat een verspilling!
Het Oosterweel-brokkenparkoers zorgt er ondertussen voor dat we miljarden uitgeven aan oplossingen die de huidige mobiliteitsstromen van auto- en vrachtwagenverkeer nog gaan versterken. Terzelfder tijd zal er de komende jaren geen geld meer overblijven voor vernieuwend mobiliteits- en stadsbeleid. Dat alles terwijl Vlaanderen zich in haar Vlaanderen in Actie plan engageerde om werk te maken van groene leefbare steden, een echte modal shift naar openbaar vervoer en fiets en een bereikbaar Vlaanderen.
En toch b estaan er andere, economisch en maatschappelijk betere en toekomstgerichte oplossingen.
Verkeerskundigen zijn het erover eens dat de basis voor de oplossing van de mobiliteitsknoop rond Antwerpen ligt in slimme verkeersgeleiding, waarbij betaald wordt voor het gebruik van de Kennedytunnel en de Antwerpse Ring. Door de prijs te variëren krijg je werkbare oplossingen. Het studierapport van het Vlaams Verkeerscentrum in opdracht van Duurzaam Antwerpen Mobiel (DAM) en ook professor Stef Proost van de KULeuven kwamen al enige tijd geleden tot deze conclusie. Professor Proost berekende dat deze oplossing een positieve kosten-batenbalans geeft.
Zo’n slimme verkeersgeleiding zal niet enkel veel minder kosten dan de vele miljarden die de Vlaamse regering nu zal spenderen. Ze laat bovendien de ruimte om te inv esteren in een stads- en mobiliteitsbeleid van de toekomst dat kansen geeft aan groene leefbare steden, een efficiëntere mobiliteit, een meer bereikbaar Vlaanderen en een innovatieve economie.
Er is één troost. De echte beslissingen zullen pas binnen enkele jaren vallen. Met andere politici misschien, die zich minder hebben vast gereden in het dossier en die zich terug de vraag stellen: hoe halen we het verkeer rond Antwerpen uit de knoop.