In een rapport trachten ingenieurs van de KULeuven de impact van de klimaatverandering op de rioleringstelsels in te schatten. Ze adviseren om in te zetten op infiltratie en bovengrondse buffers om het hoofd te bieden aan de toekomstige problemen met de lokale waterhuishouding.
Het rapport is besteld door de Vlaamse overheid en was in eerste instantie bedoeld als aanzet voor de aanpassing van de hydrologische parameters in de code van goede praktijk voor rioleringen. Droge ingenieurskost zou je denken, maar de auteurs hebben verder gekeken dan dat.
In de besluiten van de studie wordt gepleit om de rioleringssystemen niet te gaan vergroten, maar wél om de infrastructuur 'adaptief' te maken (zodat we hem later gemakkelijk kunnen aanpassen) én om het beleid en de wetgeving inzake lokaal waterbeheer te herzien. Er wordt gevraagd om niet alleen de code van goede praktijk, maar ook de stedenbouwkundige verordening voor hemelwater, de watertoets, delen van VLAREM én het ruimtelijke beleid aan te passen aan de huidige inzichten.
De herziening van de stedenbouwkundige verordening, de code van goede praktijk en de watertoets zijn voorzien in het regeerakkoord of het CIW. Vooral het ruimtelijk beleid zal nog een inhaalslag moeten maken om letterlijk ruimte voor water te voorzien.
In een extra hoofdstuk wordt bovendien gesteld dat we meer werk moeten maken van bergings- en infiltratievoorzieningen, om zowel het risico op wateroverlast tijdens hevige regenbuien te beperken (door waterberging op plaatsen waar het weinig hinder veroorzaakt), als de toekomstig verwachtte toename aan watertekorten te verminderen (via de waterstockage, of via infiltratievoorzieningen die het grondwater aanvullen). Daarbij wordt verwezen naar een paar concepten die RIONED (de Nederlandse tegenhanger van VLARIO) naar voor schuift, om water op straat of in lokale groenvoorzieningen tijdelijk te stockeren. Op dat vlak is er in Vlaanderen amper ervaring.