Zet het Nederlands klimaatplan Vlaanderen onder water?

Het Nederlandse klimaatplan krijgt niet alleen lof toebedeeld. Met name de aanpak van Westerschelde, waar de het plan voorstelt om de dijken nog verder te verhogen, ligt onder vuur. De directeur van het Zeeuws Landschap laakte in een artikel in de PZC het feit dat de deltacommissie niet heeft gekeken naar nieuwe concepten over brede kustzones (bvb comcoast) en de positieve veiligheidseffecten van meer ruimte voor het estuarium over het hoofd ziet.

Maar ook in Vlaanderen klinkt kritiek. In TRENDS stelde professor Jean-Jacques Peters: “Dat prestigeproject kan een dramatisch effect hebben op onze waterhuishouding en tot nog extremere getijden leiden”. Eenvoudig gesteld komt het erop neer dat de trechtervorm van de Westerschelde, de dijken en de (gebaggerde) vaargeul zorgen voor een water-snelweg. Daardoor krijgen we extreme getijden, overstrominsgevaar (ook door moeilijkheden met de stabiliteit van dijken) én een achteruitgang van belangrijke natuurwaarden, die zich niet kunnen handhaven in die hoogdynamische omstandigheden.

De enige remedie is energiedissipatie: zorgen dat de energie van het water verspreid wordt. Dit betekent dat er ruimte dient te worden teruggegeven aan de rivier. Daar wordt in Vlaanderen via het SIGMA-plan hard aan gewerkt – maar in Nederland komt er voorlopig niets van in huis. Als dat groene stootkussen er niet komt, maar de harde megadijken wel, moet Vlaanderen alle klappen opvangen.

“Zorgwekkend” noemt Jean-Jacques Peters dat diplomatisch. “Ondoordacht” en “gevaarlijk” zijn misschien betere trefwoorden. Hoog tijd voor nog eens een goed gesprek tussen Jan Peter Balkenende en Kris Peeters.

Klimaatbeleid