De gele erwt wordt geprezen voor zijn smaak, textuur en hoge eiwitgehalte.

Foto: cc Pixabay / Insideout1

 

De gele erwt kan het nieuwe goud zijn voor de Vlaamse landbouwer

De gele erwt wordt geprezen voor zijn smaak, textuur en hoge eiwitgehalte.

Foto: cc Pixabay / Insideout1

 

Meer plantaardige en minder dierlijke eiwitten eten is essentieel om de milieu-impact van ons voedingssysteem drastisch te verlagen. Voor onze landbouw biedt deze transitie een sterke kans. De vraag naar plantaardige eiwitbronnen boomt. Sterke maatregelen en een overkoepelende eiwitvisie kunnen onze landbouwers ondersteunen om deze omslag versneld te maken. 

Vooral de gele erwt wordt geprezen voor zijn smaak, textuur en hoge eiwitgehalte. Dat is producenten van vlees- en zuivelvervangers niet ontgaan. Met de regelmaat van de klok komen nieuwe producten op de markt met deze grondstof als basis. Gevolg? De vraag naar de gele erwt explodeert. Tegen 2025 wordt een verdubbeling in de vraag verwacht. Ook de prijzen swingen de pan uit, de laatste vijf jaar steeg de prijs voor eiwitten uit de gele erwt met 10 procent. Dit is maar één voorbeeld - ook kikkererwten, linzen en haver zijn aan een sterke opgang bezig als grondstof in de wereld van de vlees- en zuivelalternatieven. Door onderzoek aan het ILVO wordt zelfs soja, de kampioen van de plantaardige eiwitvervangers, stilaan een potentieel gewas voor de Vlaamse velden. 

Ruimte voor duurzaamheid

Is hier op terrein ook plaats voor? In Vlaanderen wordt het gros van de landbouwgrond opgeofferd aan de kweek van veevoeders. Alleen al voedermaïs neemt 35,5 procent van het landbouwareaal in. Ruimte genoeg dus om een deel richting plantaardige eiwitproductie te verschuiven. Zo kunnen landbouwers hun bedrijfsmodel verduurzamen, hun inkomsten verbreden en een graantje meepikken van de kansen die de eiwittransitie biedt. Een bijkomend voordeel is dat dat meer gewasdiversiteit terugbrengt naar onze akkers, wat ook de bodemkwaliteit ten goede komt. 

Landbouwbeleid als gids

Het landbouw- en voedingsbeleid kan optreden als wegwijzer naar deze toekomst. Vanuit Europa wordt eind deze maand de voedingsvisie Farm to Fork voorgesteld. Gelekte documenten geven terecht aan dat de verschuiving van dierlijke naar plantaardige eiwitten een prioriteit vormt. Het Europese landbouwbeleid (GLB) heeft zijn rol te spelen in het vervullen van deze doelstelling. Vlaanderen tekent momenteel zijn visie op het nieuwe GLB uit door middel van een strategisch plan. Een verschuiving van subsidies van de dierlijke naar de plantaardige sector is aan de orde. Ecoschema’s die landbouwers belonen voor het kweken van plantaardige eiwitbronnen, kunnen het nodige duwtje in de rug geven om de overstap te maken.

Eiwitbeleid

Het beleid moet zorgen voor een overkoepelende eiwtivisie. Dit geeft een antwoord over hoe we ons willen positioneren op vlak van eiwitproductie. Houden we vast aan een overdreven belang voor de dierlijke sector of herstellen we de balans met meer plantaardige eiwitteelten? Met de hervorming van het Europese landbouwbeleid, de Farm to Fork-strategie en de doorvertaling naar het Vlaamse voedings- en landbouwbeleid liggen vandaag de juiste elementen op tafel om werk te maken van een duurzame toekomst met een goed inkomen voor de boer. 

Landbouw Plantaardige voeding

Meer over Landbouw, Plantaardige voeding